Na badania związane z pracą na wysokości kieruje pracodawca. Skierowanie powinno zawierać informację czy wykonywana praca jest powyżej czy poniżej 3m. Wymóg ten wynika z Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 30.05.1996r. Rozporządzenie to określa klasyfikację pracy na wysokości – rozgranicza pracę do 3m i powyżej 3m.

W ramach pracy na wysokości przeprowadzana jest konsultacja z lekarzem okulistą, wykonywane jest badanie EKG oraz pomiar glukozy we krwi. W przypadku pracy na wysokości powyżej 3m pacjent odbywa również konsultacje z lekarzem neurologiem oraz lekarzem laryngologiem. Jeżeli wszystkie badania dadzą dobre wyniki lekarz medycyny pracy wystawia stosowne orzeczenie o braku przeciwwskazań do pracy na wysokości. Problem z uzyskaniem orzeczenia może być spowodowany poważnymi wadami neurologicznymi, narządu wzroku i słuchu. W Polsce na wysokości nie wolno pracować w okularach – przy dużej wadzie wzroku jest to bowiem bardzo niebezpieczne. Jeśli okulary spadną, pracownik pozostaje na wysokości bezradny. Osoby, którym pogarsza się wzrok, chcąc pracować na wysokości, powinny zacząć przyzwyczajać się do soczewek kontaktowych. Orzeczenia nie otrzymają też ci, którzy nieprawidłowo widzą koloru, lub widzą tylko na jedno oko.

Badania wysokościowe przeprowadza się zazwyczaj co 3 lata. U pacjentów powyżej 50. roku życia wykonywane są one co rok.